Brechtje dacht “ik wacht niet langer!” en startte het project Wachtgedachten. Op de blog op haar site blikt zij terug op het project. Met trots plaatsen we ‘m hier ook. Marijke, Wendy en Brechtje dank jullie wel voor het organiseren van een zeer creatieve bijdrage aan Waar wacht je op?! door heel veel Zwollenaren!
Daar zat ik dan… te wachten. Alles stond klaar in ’t huisje aan de Menistenbrug. Wie zouden er komen? Ik had er zin in! Om wat te doen te hebben tijdens het wachten, ging ik lekker posters maken. Ondertussen sjeesten de fietsers en auto’s langs het brugwachtershuisje. Een enkele voetganger groette ik vriendelijk. Maar iedereen had een doel; naar huis! Naar werk! Naar school! Naar sport! Bijna niemand had even tijd om met mij te wachten.
Alleen al vanwege deze ervaring zie het project “Wachtgedachten” als een succes! We mochten een ‘inloop atelier’ inrichten op een unieke locatie in Zwolle. De samenwerking met De Talentenhuiskamer verliep heel spontaan en gezellig. Samen verzonnen we een leuke laagdrempelige collage workshop. En dan de enthousiaste reacties van deelnemers!
Terwijl we met een paar meiden collages aan het maken waren, kwamen er twee nieuwsgierige tieners binnen. Ze waren naar eigen zeggen niet zo creatief, maar na een paar minuten zaten de jongens toch te plakken. Iedereen blij met het resultaat.
Ook heb ik aan een groepje van Meesterwerk de workshop gegeven. Zij vonden het al heel interessant om in het brugwachtershuisje te zitten en al gauw ontstond een gesprek over wat de brugwachter deed als hij moest wachten. Al kletsende zijn er heel wat portretten gemaakt, sommigen grappig, sommigen toch een beetje vreemd.
De ramen van het Menistenbrughuisje vulde zich zo al snel. Alleen om het huisje aan de Hanekampbrug vol te krijgen, hadden we iets meer portretten nodig.
En die werden op Parkpret gemaakt, ruim veertig stuks! In het zonnetje aan een lange tafel in de dierenweide schoven heel wat kinderen aan om hun ‘gekke gezichten’ te maken. In no-time zaten ook de ouders lekker mee te knippen en plakken. Voor ons een leuke zonnige dag met grappige gesprekken. Met als resultaat; een heel weekend lang een brugwachtershuisje vol met Wachtgedachten!
En wat is nou een typische “Wachtgedachte”? Over ’t algemeen vinden we wachten maar saaaaaai en vervelend. Het duurt lang, past niet in de planning, we willen het wachten liever overslaan… Kinderen gaan daar laconieker mee om. “Ach” dan wachten ze nog wat langer of verzinnen iets anders om te doen (zoals klieren).
Wachten geeft ons ook de tijd om ons van alles af te vragen. “Heb ik het gas wel uit gedaan? Wat zullen we vanavond ’s eten? Ben ik nou de melk vergeten? Waar heeft zij dat leuke jurkje vandaan?”etc. Sommigen denken nog iets dieper na en vragen zich af “Waarom ben ik anders? Zijn wij gelijk?”
En soms, heel soms, kan wachten ook wel even fijn zijn. Dan is het rustig in ons hoofd, tijd om lekker te dromen en even helemaal géén gedachten.
Daar wacht ik op!
